Grenzen verleggen in Barcelona: Dag 4

Vandaag weer vroeg op. Om eerlijk te zijn; het gaat niet makkelijk. Gisteravond met enkele andere ondernemers een hapje gegeten. Het was gezellig en laat. Echter, alle reden om vroeg uit de veren te gaan. Met een kleine delegatie gaan we naar 22@ District. Deze zone in de stad geldt als een voorbeeld van stedelijke vernieuwing. Ooit was het een industriegebied gelegen bij de haven. Nu is het na 20 jaar consistent beleid een smeltkroes van bedrijven en overheidsorganisaties, van werken en wonen. Het model dat de Catalanen hanteren gaat uit van een symbiose tussen zowel de stedelijke (sociale) als economische ontwikkeling.

Na een korte presentatie bij Edifici MediaTIC trekken we er op uit. Buiten is het heerlijk. Lekker een warme luchtstroom; je kunt merken dat Barcelona aan zee ligt. Overal oude elementen van het industriegebied verwijzend naar het verleden. Hier zie je goed dat er met veel zorg naar de inrichting van de stad wordt gekeken. Biologen worden intensief betrokken om een grote biodiversiteit te bewerkstelligen en city farming wordt ook gestimuleerd, getuige de tuintjes waar we op uitkijken, terwijl er nog hard gewerkt wordt aan weer een bouwproject. De huurprijzen van huizen worden goed bewaakt, zodat voor alle klassen huizen betaalbaar zijn en blijven. Bedrijven nemen ook hun verantwoordelijkheid. Cisco bijvoorbeeld, zo wordt ons verteld, betaalt de huur 30 jaar vooruit, zodat er cash ontstaat om de buurt op te knappen en voldoende (sociale) woningbouw te realiseren. Facebook, Amazone en Lidel schijnen hetzelfde te doen. Deze laatste zit ook met een online en big data afdeling in Barcelona. Wat me opvalt is de intensieve samenwerking tussen burgers en overheid en ook het vertrouwen dat hier heerst in de lokale overheid. Er is sprake van een hoge mate van participatie en ondanks komende en vertrekkende bestuurders, houdt men vast aan de principes van co-creatie. Het resultaat mag er wezen. Het model van 22@ Barcelona wordt vandaag de dag als maatstaf gehanteerd in de stedelijke, economische en sociale transformatie in steden de Rio, Boston en Istanboel. Valt super veel over te vertellen. Doen we later nog wel eens. We lopen naar het Museu del Disseny de Barcelona voor een foto en nemen de metro terug naar de expo.

Daar aangekomen, ga ik meteen naar een keynote van Andrew Keen. Hij waarschuwt voor al het enthousiasme m.b.t. techniek. Dubai, Moskou en China worden genoemd als schrikbeelden, waar de data het van de mens overneemt. Volgens Keen is een echte smart city algoritme vrij. Let wel; niet techniek vrij. Hij verwijst naar de Bay Area (Silicon Valley) en zijn stad San Francisco. De stad kent veel tegenstellingen en veel dropouts; mensen die buiten de samenleving staan. Technologie in een doorgeslagen vorm lijkt daar grotendeels debet aan. Wat hem betreft heeft San Francisco gefaald als smart city. Hij roemt landen als Estland en een stad als Barcelona. Een algoritme kan geen doelen stellen, is niet creatief en niet empathisch. Na afloop meteen maar even naar de stand van Estland. Daar loop ik een oud-collega tegen het lijf. Ik nodig hem uit om even een kop koffie te drinken op de basis; het paviljoen. Erg gezellig! Ik ga weer verder, heb nog een afspraak staan met een mogelijke partner voor een project.

Eindje verder struikel ik over een kabel en lig bijna in een plant van de stand van -hoe kan het ook anders- Catalunya. Overigens heeft Spanje ook een eigen stand en Madrid idem. Maar goed, ik zit dus in een plant en kijk er eens goed naar. Blijkt dit een groene mini-elektriciteitscentrale te zijn. De bacteriën in de plant zorgen voor een bio-elektrochemische reactie. Oké; op kleine schaal weliswaar, maar het concept lijkt schaalbaar.

Het loopt tegen half vijf. Borreltijd in het Holland Paviljoen. Ik heb wel zin in een gerst en mout smoothy. Onderweg valt mijn oog op een real-time face herkenningssysteem. Terwijl mijn gezicht wordt afgebeeld op een camera, verschijnt er diverse informatie in het scherm. Mijn leeftijd, opleiding, sekse, mijn stemming en nog veel meer. Ik geef aan dat het maar goed is, dat ik geen vrouw ben, want dan had meneer daar een oplawaai gekregen; ik word door zijn systeem even 15 jaar ouder ingeschat. Hmmm. Het systeem is handig voor de retail, legt hij uit. Het stelt de verkoper in staat snel te anticiperen. En even voor de goede orde; de real time info is gebaseerd op ‘sporen’ die we achterlaten op social media. Ik wil een smoothy en haak weer in bij het Holland Paviljoen. Daar drinken we nog even met elkaar een biertje. Ik besluit nog even naar een keynote te gaan. Daar plof ik neer op een stoel. Ik zie dat ik al circa 21.000 stappen heb gelopen. Niet op gympies, kan je ik verzekeren. Morgen weer een dag.